GREECE: "Watch my... ZEIBEKIKO dance!"

The Zeibekiko dance (Greek: Ζεϊμπέκικο) is undoubtedly one of the most popular Greek dances around. It is known for its improvisational and freestyle form and it is characterized by a 9/8th’s rhythmic signature.

Zeibekiko is definitely one of the most beloved Greek dances, because it’s passionate and flamboyant. It is a personal dance, a way to express individuality, but also fears and desires, a way to unwind through music and dance. The head most often is crouched to the ground with eyes nailed down, totally oblivious to what is happening around. Hands play an important role along with the movement of the body to express what the dancer wants by giving the impression that sometimes he wants to hit, sometimes to avoid a hit, all in a fantastic interaction between music and movement. Usually only one person at a time may dance it and everyone else has to kneel down, forming a circle around the dancer, clapping following the rhythm and encouraging the dancer.

Zeibekiko dance does not have particular steps, with the most impressive dance being the one where the dancer shows his creativity, performing special feats, adding a little humor and personal touch to the occasion.

The real zeibekiko for Greeks, though, is heavy and impassionate, a spoony dance; an introverted dance that reflects the sorrow, anguish and pain of the dancer as well as his emotional distress and his losses.

Zeibekiko is the most commonly danced rhythms in feasts, and when Greeks go to taverns or night clubs with live music.

EUROVISION 2011: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ, Σάββατο 14 Μαΐου

11. ΓΑΛΛΙΑ: Ο φαύλος κύκλος

Η Γαλλία έχει ένα μοναδικό ρεκόρ: στις 22 Διοργανώσεις από το 1956 ως το 1977 μετρά πέντε νίκες, ενώ στις υπόλοιπες 33, ως και την περσινή, καμία. Η μέτρια απόδοση είχε ως αποτέλεσμα να “ξεπέσει” ο Διαγωνισμός στα μάτια του γαλλικού κοινού, αλλά και της ίδιας της δημόσιας τηλεόρασης. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έδινε την εντύπωση ότι έπαιρνε μέρος από υποχρέωση και μόνο. Ούτε λόγος για τη συμμετοχή γνωστών δημιουργών και καλλιτεχνών, με αποτέλεσμα η μετριότητα να διαιωνίζεται. Από το 2008, η γαλλική τηλεόραση ξεκινά μια νέα προσπάθεια προς την κορυφή προσπαθώντας και πάλι να αναβαθμίσει το Διαγωνισμό στέλνοντας γνωστά ονόματα της γαλλικής μουσικής σκηνής, με χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα της Patricia Kaas το 2009. Ωστόσο ο «φαύλος κύκλος» της μετριότητας τόσων χρόνων της επιτρέπουν να χαρεί μόνο την είσοδο στην πρώτη δεκάδα. Φέτος ο κλήρος έπεσε στον Armaury Vassili, το νεότερο επαγγελματία τενόρο του κόσμου και με κάποιες ρίζες ελληνικές, όπως μαρτυρεί και το όνομά του. Από τα εννιά του σπουδάζει μουσική, ενώ η παγκόσμια καταξίωση ήρθε δύο χρόνια πριν με την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ. Το “Sognu” (όνειρο) είναι η κλασσική οπερατική μπαλάντα που θυμίζει άλλες κλασσικές συνθέσεις και οπερατικά τραγούδια και που αναδεικνύεται από την ερμηνεία του Armaury. Είναι η δεύτερη φορά που γαλλική συμμετοχή θα ακουστεί στην κορσικανική, η πρώτη εξ’ολοκλήρου, γλώσσα που μοιάζει με την ιταλική, τη γλώσσα της όπερας. Η Γαλλία παίζει δυνατά φέτος, αλλά πόσο πολύ;

Τίτλος: Sognu (όνειρο)
Στίχοι: Jean Pierre Marcellesi - Julie Miller
Μουσική: Daniel Moyne - Quentin Bachelet
Ερμηνεία: Armaury Vassily
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=uEb7hRo-Qyk

12. ΙΤΑΛΙΑ: Διγλωσσία ξανά

Όταν στα τέλη του 80 τα περίφημα σαββατιάτικα ιταλικά show της ιδιωτικής τηλεόρασης έριχναν στον πάτο της τηλεθέασης το Διαγωνισμό, κανείς δεν περίμενε ότι η χώρα που στάθηκε η αφορμή να γεννηθεί η Eurovision, η χώρα με της οποίας το τραγούδι ξεκίνησε η πρώτη διοργάνωση το 1956, θα μέτραγε από 1994 ως το 2010 μόλις μία συμμετοχή, εκείνη του 1997. Στα 14 χρόνια που μεσολάβησαν, μέχρι τη φετινή επιστροφή, όλες οι κρούσεις προς τη RAI έπεφταν πάνω στην αδιαφορία των υπευθύνων. Για την 37^η συμμετοχή της, η γειτόνισσα επέλεξε να εκπροσωπηθεί από το νικητή του Φεστιβάλ του San Remo στην κατηγορία των νέων. Ο 30χρονος Raphael Gualazzi, με σπουδές κλασσικού πιάνου, από νωρίς αναζήτησε την τύχη του σε δρόμους πιο jazz, rythm’n’blues και fusion. Οι συνεργασίες του με τον Michael Ray (Sun Ra Arkestra, Kool & The Gang) και τον Steve Ferraris (Sun Ra Arkestra, Charlie Haden), καθώς και οι εμφανίσεις του σε σημαντικά διεθνή φεστιβάλ jazz, τον έχουν αναδείξει ως το σπουδαιότερο ιταλό καλλιτέχνη αυτού του είδους. Το “Follia d'Amore” (η τρέλα της αγάπης) αποτελεί μια σύγχρονη jazz και rhythm’n’blues προσέγγιση. Η αγγλική έκδοση του είναι το soundtrack της ταινίας “Manual Love 3” με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και τη Μόνικα Μπελούτσι. Στο Μεγάλο Τελικό η Ιταλία θα είναι δίγλωσση, για δεύτερη φορά στην ιστορία της, με πρώτη το 1976, αφήνοντας την εσωστρέφεια στην άκρη και δίνοντας ένα πιο διεθνές "αέρα" στη συμμετοχή. Μένει να αποδειχτεί αν και πόσο θα εκτιμηθεί, τόσο από τις εθνικές επιτροπές, όσο και από το τηλεοπτικό κοινό.

Τίτλος: Follia d'Amore - Madness of Love (η τρέλα της αγάπης)
Στίχοι & Μουσική: Raphael Gualazzi
Ερμηνεία: Raphael Gualazzi
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=tO0Ih3q4PSE

14. ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

Η περίοδος μετά το 1998, της τελευταίας δηλαδή βρετανικής διοργάνωσης του Διαγωνισμού, ήταν και η χειρότερη. Λίγο η "ελευθερία της γλώσσας" στις συμμετοχές, λίγο η προσπάθεια άλλων, κυρίως των ανατολικών χωρών, για τη νίκη, έδωσαν στη χώρα των πέντε πρώτων και 16 δεύτερων θέσεων την ευκαιρία να απολαύσει τη μοναξιά και τη γκρίνια του ουραγού, σε μια μάλιστα περίπτωση με το απόλυτο μηδέν (2003). Από το 2009 το BBC στρέφεται σε καταξιωμένους συνθέτες. Η νίκη και πάλι δεν έρχεται. 14 χρόνια μετά την τελευταία βρετανική πρωτιά με τους διασημότατους “Katrina & The Waves”, οι επίσης διασημότατοι “Blue”, με την τεράστια καριέρα από το 2001 ως το 2004, έχουν κάνει τη χώρα και πάλι να ελπίζει ότι μπορεί. To “I can” (μπορώ) είναι 100% “Blue”, 100% Ηνωμένο Βασίλειο: δυναμικός pop ύμνος που διεγείρει και ξεσηκώνει τις αισθήσεις. Οι “Blue”, απλοί, ακομπλεξάριστοι απέναντι στο Διαγωνισμό και, όπως πάντα, άψογοι ερμηνευτικά, όπως φάνηκε και στην επίσημη παρουσίαση της συμμετοχής, στο βραδινό talk-show του Graham Norton. Δυνατά προς την κορυφή φέτος το Ηνωμένο Βασίλειο, παρόλες τις αντιδράσεις των ΜΜΕ της χώρας για την εσωτερική επιλογή καλλιτέχνη και τραγουδιού, γεγονός που απέκλεισε για πρώτη φορά από το 1957 τη συμμετοχή των τηλεθεατών στην εκλογή. Αλλά καμιά φορά “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”!!

Τίτλος: I can (μπορώ)
Στίχοι & Μουσική: Ciaron Bell, Ben Collier, Ian Hope, Duncan James, Liam Keenan, Lee Ryan, StarSign
Ερμηνεία: Blue
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=mRU31ieUhJM

16. ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Déjà vu

Κανείς δεν έδωσε σημασία, όταν στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, αμέσως μετά τη νίκη της Γερμανίας στο Όσλο, ανακοινώθηκε ότι η Lena θα ήταν για άλλη μια φορά η εκπρόσωπος της χώρας. Κατά το παρελθόν, έχει τύχει να συμμετέχουν οι ίδιοι καλλιτέχνες για την ίδια χώρα δύο και τρεις συνεχόμενες φορές. Ποτέ όμως δεν έχει δοθεί το δικαίωμα αυτό στο νικητή και μάλιστα ένα χρόνο πριν. Τηρώντας το λόγο της, κυρίως για λόγους εξοικονόμησης πολύτιμου χρήματος και χρόνου, η γερμανική δημόσια τηλεόραση σε συνεργασία με τον εμπορικότερο ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό διοργάνωσαν την εθνική επιλογή με δώδεκα τραγούδια σε δύο ημιτελικούς και έναν τελικό, ουσιαστικά μια παρουσίαση του καινούργιου άλμπουμ της Lena. Η επιτροπή των ειδικών, εντελώς συμβουλευτικά, και το τηλεοπτικό κοινό με το 79% της ψήφου του, παραδέχτηκαν ότι το made in USA “Taken by a stranger" (παρασυρόμενη από έναν ξένο), δεν είναι καθόλου ξένο προς αυτούς. Αντίθετα, το τραγούδι σκαρφάλωσε την επομένη κιόλας στο νο1 των γερμανικών τσαρτ. Πρόκειται για electro-pop ήχο στο στιλ των τραγουδιών της Lena, λίγο πιο μυστηριώδες, πιο σκοτεινό, πιο ακαθόριστο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Γερμανία είναι κοντά στην τρίτη της νίκη. Με δεδομένο το φετινό υψηλό επίπεδο, καθώς και τη δυσκολία κατανόησης της φετινής Γερμανίας από το μέσο τηλεθεατή, η είσοδος στη δεκάδα θα είναι αδιαμφισβήτητα μια μεγάλη επιτυχία.

Τίτλος: Taken by a stranger (παρασυρόμενη από έναν ξένο)
Στίχοι & Μουσική: Monika Birkenes, Nicole Morier, Gus Seyffert
Ερμηνεία: Lena
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=44ydDZlsruk

22. ΙΣΠΑΝΙΑ: "... Καλή και η Παναγιώταινα"

Στην Ισπανία η Ευρώπη οφείλει τη νέα μέθοδο της εθνικής επιλογής μέσω διαδικτύου. Από το 2008 που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά έως σήμερα κι άλλες χώρες την έχουν ακολουθήσει με μικρές παραλλαγές. Φέτος, η ισπανική τηλεόραση προκήρυξε δύο διαγωνισμούς, έναν για τραγουδιστές και έναν για τραγούδια. Μετά από τρεις προκριματικούς κι ένα ημιτελικό, οι τρεις καλύτεροι μοιράστηκαν εννέα συνθέσεις. Τηλεοπτικό κοινό και επιτροπή κατέληξαν στον ιδανικότερο συνδυασμό. Η Lucía Pérez, 26 χρονών από τη Γαλικία, βόρεια της Πορτογαλίας, με σπουδές κλασσικής κιθάρας και φωνητικής, έχει φεστιβαλική εμπειρία, πολλά βραβεία και τέσσερα άλμπουμ στο ενεργητικό της, ενώ σύντομα κυκλοφορεί και το πέμπτο. Το “Que me Quiten lo Bailao” (δε μπορούν να μου στερήσουν τη χαρά) είναι αυτό ακριβώς που υπονοεί ο τίτλος του, συνηθισμένη έκφραση μεταξύ των ισπανών: ένα κεφάτο τραγούδι γεμάτο ισπανικό ρυθμό και μελωδία που καλεί τους πάντες σε ένα μεγάλο πάρτι, όπως είναι ο Διαγωνισμός. Το αν θα αποδεχτεί την πρόσκληση το τηλεοπτικό κοινό, αλλά και οι εθνικές επιτροπές μένει να το δούμε τη βραδιά του Μεγάλου Τελικού. Το σίγουρο πάντως είναι, ότι μετά τα “maracaibo”, “que te la pongo”, “macarena”, γεννήθηκε άλλο ένα μεγάλο σουξέ… για τα καρναβάλια. "Από το ολότελα..."!

Τίτλος: Que me quiten lo bailao (δε θα μου στερήσουν τη χαρά)
Στίχοι & Μουσική: Rafael Artesero
Ερμηνεία: Lucía Pérez
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=IYzomDkiORw

EUROVISION 2011: 2ος Ημιτελικός, Πέμπτη 12 Μαΐου

σειρά εμφάνισης 10 ως 19

10. ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: Πεισματάρα “από κούνια”

Από το 2005 που συμμετέχει, η βουλγαρική δημόσια τηλεόραση καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την καλύτερη εκπροσώπηση της. Οι αξιοπρεπείς Εθνικοί Τελικοί, καθώς και η πρόσκληση γνωστών “ονομάτων” να συμμετέχουν σ’αυτούς το καταμαρτυρούν. Παρόλη την προσπάθεια, σχεδόν πάντα κάτι λείπει με αποτέλεσμα η χώρα να μετρά μία και μόνη παρουσία στο Μεγάλο Τελικό, εκείνη του 2007 και της πέμπτης θέσης. Το περασμένο φθινόπωρο δημιούργησε την “Ακαδημία των Ειδικών”, που ανάμεσα στα άλλα ανέλαβε όχι μόνο να προσκαλέσει τα μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας να διαγωνιστούν για την πολυπόθητη πρόκριση, αλλά και να τους “δίνει τα φώτα της” όλο το διάστημα μέχρι τα τέλη Φλεβάρη, όταν διαγωνίστηκαν οι 19 υποψηφιότητες. Η νικήτρια, σε επιτροπή και κοινό, Poli Genova, μόλις 24, αλλά με 20 χρόνια καριέρας, δικαιώνει με τον καλύτερο τρόπο την καταρχήν επιλογή της από την «Ακαδημία». Στα τέσσερα ξεκινά να μαθαίνει να τραγουδά και στα οχτώ γίνεται μέλος των “Bon Bon”, του διασημότερου και μακροβιότερου παιδικού φωνητικού συγκροτήματος της χώρας, με το οποίο κερδίζει βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ. Σπουδές στο κλαρινέτο και στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, συμμετοχές σε τηλεοπτικά show ακολουθούν της ενηλικίωσης, ταυτόχρονα με μια ντουζίνα βραβεία σε τοπικά και διεθνή φεστιβάλ τραγουδιού. Το “Na inat” (πεισματάρης) είναι λίγο απ’όλα: είναι ποπ, είναι ροκ, είναι μελωδικό, είναι δυναμικό, ώστε να αναδεικνύει κάθε πτυχή του ταλέντου της “πολλής” Poli. Όμως, για άλλη μια χρονιά δεν φαίνεται να αρκεί… η πρόκριση θέλει το κατιτίς της.

Τίτλος: Na inat (πεισματάρης)
Στίχοι & Μουσική: Sebastian Arman, David Bronner, Poli Genova, Borislav Milanov
Ερμηνεία: Poli Genova
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=I4naw9iUrTw

11. Π.Γ.Δ.Μ.: Για τα μάτια της μόνο

Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας διατηρεί μια περίεργη "διπλωματική" σχέση ακόμα και με το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision: από το 1998 ως το 2002 συμμετείχε κάθε δεύτερη χρονιά, λόγω των αποκλεισμών της που προέρχονταν από τις τελευταίες θέσεις που καταλάμβανε. Με την έλευση του προκριματικού γύρου, από το 2004 ως το 2007, κατάφερνε, έστω και ως τελευταία, να προκρίνεται ανελλιπώς. Από το 2008, με τη διεξαγωγή των δύο ημιτελικών γύρων, οι αποκλεισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Φέτος, σε ένα Εθνικό Τελικό, άξιο κατάλοιπο της κομμουνιστικής περιόδου, στο πνεύμα των καρναβαλιών, με πρωταγωνιστές τα στρας, τα λαμέ, τις βάτες, τα ψηλοτάκουνα και το «βαρύ και ασήκωτο» μακιγιάζ, κανείς δεν κατάλαβε γιατί έπρεπε να υποστεί το μαρτύριο των 20 χειρίστων τραγουδιών. Μετά από ώρες ατελείωτης φλυαρίας, νικητής αναδείχτηκε ο 26χρονος Vlatko Ilievski, ο παραλίγο περσινός νικητής και διάσημος στη χώρα ροκάς. Οι φίλοι του τον παρομοιάζουν με τον Jon Bon Jovi και καλά κάνουν… γι’αυτό άλλωστε είναι οι φίλοι! Ο ίδιος, ως γνήσιο προπαγανδιστικό τέκνο της χώρας, έχει κάνει τη γύρα του στα διάφορα τοπικά φεστιβάλ, ενώ έχει στο ενεργητικό του δύο άλμπουμ. Το “Rusinka” (ρωσιδούλα) αφηγείται τον έρωτα ενός χωριατόπουλου της περιοχής με μια ρωσιδούλα. Η μελωδία θέλει να είναι ροκ και σε ένταση, αλλά λίγο η προσθήκη της καλίνκας και της καραγκούνας, λίγο η τραχιά "θα'θελε πολύ να είναι ροκ" χροιά του… ερωτευμένου χωριατόπουλου το μόνο που πετυχαίνει είναι την ένταση και την αποστροφή του τηλεθεατή. Και επειδή "μόνο του σπανού τα γένεια δε γίνονται", τυχόν πρόκριση της ΠουΓουΔουΜου στο Μεγάλο Τελικό θα συνιστά πρόκληση!

Τίτλος: Rusinka (ρωσιδούλα)
Στίχοι: Marko Marinkovikj - Slatkaristika and Jovan Jovanov
Μουσική: Grigor Koprov and Vladimir Dojchinovski
Ερμηνεία: Vlatko Ilievski
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=NRG2lY9CuL8

12. ΙΣΡΑΗΛ: Οι παλιές αγάπες ποτέ δεν πεθαίνουν

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια ο καλλιτέχνης που εκπροσωπούσε τη χώρα ήταν επιλογή της δημόσιας τηλεοπτικής αρχής, αλλά και του Κοινοβουλίου. Φέτος, για την 33^η του συμμετοχή του στο Διαγωνισμό, το Ισραήλ επέστρεψε στη μέθοδο της ανοιχτής επιλογής με την ελεύθερη συμμετοχή κάθε ενδιαφερομένου. Αρχές Μαρτίου, το τηλεοπτικό κοινό και οι γιούροφανς πρωτίστως και η επιτροπή των ειδικών δευτερευόντως έδωσαν το “εισιτήριο” σε μια παλιά γνώριμη του Διαγωνισμού, στην Dana International, που η νίκη της στο Διαγωνισμό του 1998 αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία του. Στα χρόνια που ακολούθησαν κατάφερε να την εξαργυρώσει με πέντε άλμπουμ, τα δύο διεθνή, με συναυλίες και εμφανίσεις από την Ιαπωνία και την Αυστραλία ως τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και με μία ακόμη συμμετοχή στο Διαγωνισμό του 2008, όταν ως συνθέτρια κατέλαβε την έβδομη θέση. Το φετινό “Ding Dong”, μπορεί στον τίτλο του να θυμίζει την ιστορική πρωτιά της Ολλανδίας το 1975, αλλά σε τίποτα την παλιά καλή Dana που γνωρίσαμε. Απλό ρυθμικό τραγουδάκι, με ψήγματα tecno, με καμία πρωτοτυπία ή εναλλαγή, με κάτι, τέλος πάντων, που να κεντρίζει το ενδιαφέρον του τηλεθεατή, πέρα από την ίδια τη Dana και το αναμενόμενο φόρεμα της, δημιουργία για ακόμη μια φορά, του Jean Paul Gaultier, που όμως, έν έτει 2011, δεν είναι σίγουρο ότι αρκούν για μια ακόμη πρόκριση του Ισραήλ στο Μεγάλο Τελικό. Ένα είναι σίγουρο: ο κόσμος αγαπάει τη Dana και η Dana το κόσμο. Οι ειδικοί στις εθνικές επιτροπές;

Τίτλος: Ding Dong
Στίχοι & Μουσική: Dana International
Ερμηνεία: Dana International
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=JmBMQJlzTa4

13. ΣΛΟΒΕΝΙΑ: “Μαύρος” χρυσός

Από το 1993, που συμμετέχει, η σλοβενική δημόσια τηλεόραση έχει να επιδείξει κυρίως μέτρια ως κακά πλασαρίσματα, αποκλεισμούς, ενώ έχει να παινεύεται για την έβδομη θέση σε δύο περιπτώσεις, το 1995 και το 2001. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Εθνικοί Τελικοί της χώρας, πολύ συχνά επισκιάζονταν από τις σκανδαλώδεις διαφωνίες των επιτροπών με το κοινό, που, σε κάποιες περιπτώσεις έφτασαν μέχρι και στο… νοσοκομείο. Φέτος τα πράγματα ήταν ήρεμα και πολιτισμένα. Σ’έναν απλό στη σύλληψη, αλλά, χάρις στο ταλέντο και στην ευρηματικότητα του παρουσιαστή, εντυπωσιακό στο αποτέλεσμα Εθνικό Τελικό, η τριμελής γυναικεία επιτροπή καταρχήν και το τηλεοπτικό κοινό στη συνέχεια συμφώνησαν ότι η Maja Keuc, το κορίτσι με τη “μαύρη φωνή”, είναι το καταλληλότερο, για να τους εκπροσωπήσει. 19 χρονών από το Μάριμπορ, αν και γνωρίστηκε με το ευρύ κοινό από την πετυχημένη συμμετοχή της σε διαγωνισμό ταλέντων, στην εφηβία της συμμετείχε σε συναυλίες και τηλεοπτικά σόου ως μέλος συγκροτήματος. Το “No one” (κανένας) είναι μια δυναμική μπαλάντα, με αρχή μέση και τέλος, γεμάτη συναίσθημα, δημιουργία των έμπειρων στο Διαγωνισμό Urša και Matjaž Vlašič και ερμηνεύεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από την Maja. Η Σλοβενία παίζει δυνατά φέτος, τουλάχιστον ως προς την πρόκριση της για δεύτερη μόλις φορά στο Μεγάλο Τελικό.

Τίτλος: No one (κανένας)
Στίχοι: Urša Vlašič
Μουσική: Matjaž Vlašič
Ερμηνεία: Maja Keuc
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=NM8QpZMjNpg

14. ΡΟΥΜΑΝΙΑ: "Αν έχεις τύχη, διάβαινε"

"Λεφτά δεν υπάρχουν, εθνικό τελικό θέλουμε, γιατί δεν το συνδυάζουμε με το Πρωτοχρονιάτικο show", είπαν οι υπεύθυνοι της ρουμανικής τηλεόρασης και τα 13 υποψήφια τραγούδια εντάχτηκαν σε ένα εορταστικό μαραθώνιο πρόγραμμα. Έτσι, τις πρώτες πρωινές ώρες, στην "αυγή" του 2011, αν και η επιτροπή και κοινό διαφώνησαν, κατέληξαν στην επιλογή των Hotel FM. Το γκρουπ σχηματίστηκε το 2005, όταν οι ρουμάνοι Gabriel Băruţa και Alex Szűz συνάντησαν τον άγγλο David Bryan, εθελοντή σε ορφανοτροφείο στην Oradea, να τραγουδά σε ένα karaoke bar. Σύντομα κυκλοφόρησαν το πρώτο τους cd, ενώ στον περσινό εθνικό τελικό της Ρουμανίας, ήρθαν τέταρτοι. Το “Change” (να αλλάξω) είναι το τυπικό brit-pop τραγούδι που θυμίζει ακόμη περισσότερο βρετανική συμμετοχή από τη φωνή και ερμηνεία του David. Με την αισιοδοξία στα χείλη φέτος η Ρουμανία που δικαίως θέλει να αλλάξει τον κόσμο, αλλά με τίποτα την καλή της τύχη τα τελευταία χρόνια στο Διαγωνισμό. Και απ’ότι φαίνεται είναι ικανή τουλάχιστον για το τελευταίο.

Τίτλος: Change (να αλλάξω)
Στίχοι: Alexandra Ivan & Gabriel Băruţa
Μουσική: Gabriel Băruţa
Ερμηνεία: Maja Keuc
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=7PnaTmV5I1Q

15. ΕΣΘΟΝΙΑ: Φαντασία!!

Μόλις στη δεύτερη συμμετοχή της, το 1996, η Εσθονία έδειξε τις προθέσεις της: δυνατές pop μελωδίες που είχαν κάτι να πουν στο αυτί των κριτικών επιτροπών και του κοινού, με αποκορύφωμα την ανέλπιστη νίκη της το 2001, την πρώτη από χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ. Από τότε πολλά άλλαξαν και η βαλτική δημοκρατία χρειάστηκε να φτάσει στο 2009, για να δει τραγούδι της να προκρίνεται για πρώτη φορά στον Τελικό, καταλαμβάνοντας την αξιοζήλευτη έκτη θέση. Σύμπτωση: είναι η χρονιά, στην οποία η εσθονική διαδικασία επιλογής «εκσυγχρονίζεται», κάνοντας άνοιγμα και σε άλλα μουσικά στιλ που δεσπόζουν στα πράγματα της χώρας. Έτσι, φέτος ο Εθνικός Τελικός χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους της χρονιάς για το υψηλό επίπεδο και τη διαφορετικότητα στα είδη. Το κοινό διαφώνησε με την επιτροπή αναδεικνύοντας τελικό νικητή την τρίτη επιλογή των ειδικών: την Getter Jaani. 18 χρονών, νικήτρια talent-show και νεανικό είδωλο… τα τραγούδια της ακούγονται παντού στη χώρα. Παιδί χορογράφων, το Μάιο θα πάρει το πτυχίο της ως σχεδιάστρια μόδας και στιλίστρια. Το “Rockefeler street” (οδός Ροκφέλερ) είναι τρίτη προσπάθεια του πιο εμπορικού εσθονού συνθέτη, του Sven Lõhmus, και ίσως η πιο “φαρμακερή”: pop χαρούμενοι ρυθμικοί ήχοι, που "δένουν" και εναλλάσσονται αριστοτεχνικά εξάπτοντας την περιέργεια του τηλεθεατή από το πρώτο δευτερόλεπτο. Οι στίχοι έξυπνοι, σε πλήρη αρμονία με τη μουσική, προσκαλούν σε ένα ονειρικό πολύχρωμο πάρτι κάπου στο Μανχάταν. Η σκηνική παρουσία είναι η καλύτερη δυνατή. Με τη φαντασία «παίζει» φέτος η Εσθονία που ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα στη παιδική αθωότητα και στη σκληρή πραγματικότητα. Γιατί «όλα μπορούν να είναι σουρεάλ», εκτός από τη δεύτερη εσθονική νίκη που είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική!!

Τίτλος: Rockefeller street (οδός ροκφέλερ)
Στίχοι & Μουσική: Sven Lõhmus
Ερμηνεία: Getter Jaani
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=kXFGFCRV3z0


16. ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ: “Ζήτω το Έθνος»!

Ανάμεσα στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, η Λευκορωσία έχει να επιδείξει τις πιο μέτριες επιδόσεις, έχοντας ως καλύτερη θέση την έκτη του 2007. Φέτος, η κρατική τηλεόραση προσπάθησε να προσεγγίσει καταξιωμένους δημιουργούς από όλη την Ευρώπη, ακόμη και τον γνωστό από τη συμμετοχή του για τη Σερβία, το 2004, Zeljiko Joksimovic. Τελικά, ο κλήρος έπεσε στο νέο, ωραίο και ταλαντούχο λευκορώσο Eugene Oleinik και στη μούσα του Anastasiya Vinnikova. 20 χρονών με σπουδές στο τμήμα ξένων γλωσσών, η Anastasyia, από παιδί ακόμη, έχει πάρει μέρος σε πολλά φεστιβάλ, διαγωνισμούς τραγουδιού και τηλεοπτικά show. Εμπειρία πολύτιμη, όταν, στη διάρκεια του δεύτερου ημιτελικού, θα τραγουδήσει: “I love Belarus” (αγαπώ τη Λευκορωσία), ένα ρυθμικό ποπ-φολκ ύμνο αφιερωμένο στην ελευθερία, στα νιάτα, στον ήλιο, στο γαλανό ουρανό, σε όλα όσα θυμίζουν(?) τη Λευκορωσία. Αν και το τραγούδι είναι χαρούμενο, λίγο το επίπεδο των «αντιπάλων», λίγο το αρνητικό ιστορικό της χώρας, λίγο η αδιάφορη ερμηνεία της Anastasyia και κυρίως η παρουσία μόνο της Ουκρανίας από τις πρώην σοβιετικές «φιλενάδες» στο δεύτερο ημιτελικό, κάνουν απλά δύσκολη την πρόκριση της χώρας στο Μεγάλο Τελικό για τρίτη φορά στην ιστορία της, αλλά όχι ακατόρθωτη.

Τίτλος: I love Belarus (αγαπώ τη Λευκορωσία)
Στίχοι: Eugene Oleinik, Svetlana Geraskova

Μουσική: Eugene Oleinik
Ερμηνεία: Anastasyia Vinnikova

Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=Asz9f-9SxiE

17. ΛΕΤΟΝΙΑ: Κι αν σου «κάτσει»…

Χρειάστηκαν τρεις προκριματικές βραδιές και ο Τελικός, προκειμένου να αναδειχτεί η 12^η λετονική συμμετοχή. Ανάμεσα στις 20 υποψηφιότητες υπήρχαν παλιοί γνώριμοι του Διαγωνισμού, αλλά και νέοι πολλά υποσχόμενοι με μεγάλες επιτυχίες ήδη στη χώρα. Τέτοια περίπτωση είναι και οι νικητές, τόσο στο τηλεοπτικό κοινό, όσο και στην επιτροπή, οι Mussiqq. Πρόκειται για ανδρικό ντουέτο, που προέκυψε εντελώς τυχαία, όταν πριν από δύο χρόνια, ο Marats Ogleznevs, συνθέτης του ντουέτου και ήδη με δεκαετή καριέρα σε μουσικά γκρουπ «έπεσε πάνω» στην ερμηνεία του Emils Balceris σε τηλεοπτικό διαγωνισμό για τοπικές χορωδίες. Αυτό ήταν: μέσα σε μία νύχτα έγραψαν τέσσερα τραγούδια, και σ’ένα μήνα τους ήξερε όλη η χώρα! Στο διάστημα που ακολούθησε, ένα άλμπουμ, ζωντανές εμφανίσεις και μουσικά βραβεία ήρθαν να επικυρώσουν την επιτυχημένη “κατά τύχη” συνεργασία τους. Το “Angel in disguise” (μεταμφιεσμένος άγγελος) είναι το τυπικό δείγμα της δουλειάς τους. Ενδιαφέρον pop ρυθμός με house στοιχεία. To ολίγον hip-hop στη γέφυρα το μόνο που πετυχαίνει είναι να ανακόπτει την ομολογουμένως ξεσηκωματική “φόρα” του τραγουδιού. Η Λετονία της μίας νίκης το 2002 έχει να “δει” Μεγάλο Τελικό από το 2008. Με ένα τόσο τυχερό ντουέτο και τον άγγελο τους παρέα, ίσως να αλλάξουν τα πράγματα φέτος.

Τίτλος: Angel in disguise (μεταμφιεσμένος άγγελος)
Στίχοι & Μουσική: Marats Ogleznevs
Ερμηνεία: Musiqq
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=4OCUTGmCums

18. ΔΑΝΙΑ: Αν όλα τα παιδιά της γης…

Τα πρώτα χρόνια που ακολούθησαν τη δεύτερη νίκη της χώρας το 2000 ήταν γεμάτα σκαμπανεβάσματα: το ύψος διαδεχόταν ο πάτος και ο αποκλεισμός. Από το 2008, η δανέζικη δημόσια ραδιοτηλεόραση κάνει στροφή και ρίχνει το βάρος στην αναζήτηση γνωστών ονομάτων και κυρίως των κατάλληλων τραγουδιών που θα συνθέτουν έναν υψηλού επιπέδου τελικό. Έτσι και φέτος, για την 40^η συμμετοχή της χώρας, διαγωνίστηκαν δέκα επαγγελματικές συνθέσεις σε ένα δίωρο μίνιμαλ Εθνικό Τελικό, που είχε τα πάντα, ακόμη και ένα δεκάλεπτο συγκινητικό αφιέρωμα στο θρύλο της δανέζικης μουσικής και τρεις φορές εκπρόσωπο, τον Tommy Seebach. Κατά τα άλλα, νικητές αναδείχτηκαν το αδιαμφισβήτητο φαβορί, οι “A Friend in London” (ένας φίλος στο Λονδίνο), που όμως είναι 100% δανοί. Το τετραμελές αντρικό συγκρότημα υπάρχει από το 2005 και έχει στο ενεργητικό του μια νίκη σε παγκόσμιο διαγωνισμό για μπάντες, καθώς και μια πολύ πετυχημένη περιοδεία στον Καναδά, που θα επαναλάβει και φέτος αμέσως μετά το Διαγωνισμό, όπου θα παροτρύνει κοινό και επιτροπές για ένα “New Tomorrow” (νέο αύριο), 100% από το Λονδίνο. Πρόκειται για το χαρακτηριστικό “πιασάρικο” brit pop-rock ύμνο, ολίγον ποδοσφαιρικό, που όλο και κάτι θυμίζει. Οι στίχοι του, οι αυτονόητοι… “αγόρια και κορίτσια, είσαστε οι καλύτεροι, φτιάξτε ένα νέο αύριο” και άλλα τέτοια συγκινητικά. Αισιόδοξη φέτος η Δανία και καλά κάνει, καθώς είναι πιο κοντά από κάθε άλλη φορά στην τρίτη της νίκη.

Τίτλος: New Tomorrow (νέο αύριο)
Στίχοι & Μουσική: Lise Cabble & Jakob Schack Glæsner
Ερμηνεία: A Friend in London
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=aGVZktHLZhk


19. ΙΡΛΑΝΔΙΑ: Με διεθνή ενίσχυση

Για τη βασίλισσα των εφτά βραβείων, η προηγούμενη δεκαετία δεν ήταν ότι το καλύτερο με μέτρια αποτελέσματα και αποκλεισμούς από τους Τελικούς. Φέτος, στην εθνική επιλογή, στο πλαίσιο βραδινού talk-show, όπως αναμενόταν, το κοινό διαφώνησε με την επιτροπή, αγνόησε τις ποιοτικές μπαλάντες και έδωσε το “εισιτήριο” σε ότι πιο “πιασάρικο” και εμπορικό υπήρχε, στους “Jedward”. Οι 20χρονοι John και Edward Grimes είναι δίδυμοι, που έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση από τη συμμετοχή τους στο βρετανικό X-Factor και από το ιδιαίτερο κούρεμά τους. Ακολούθησαν μια νο1 συνεργασία με τον Vanilla Ice, ένα reality-show και πολλές ζωντανές εμφανίσεις. Το “Lipstick” (κραγιόν), προϊόν δανέζικης και βρετανικής σύμπραξης, είναι ένα ρυθμικό μείγμα electro-pop και house με στίχους… διαφορετικούς. Διαφορετική φέτος η Ιρλανδία, που μπορεί να κάνει τη διαφορά, αν οι δίδυμοι καταφέρουν να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό τους που τους οδηγεί σε οπτικοακουστικές υπερβολές.

Τίτλος: Lipstick (κραγιόν)
Στίχοι & Μουσική: Daniel Priddy / Lars Halvor Jensen / Martin Michael Larsson
Ερμηνεία: Jedward
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=75ux9AvDPfI

EUROVISION 2011: 2ος Ημιτελικός, Πέμπτη 12 Μαΐου

σειρά εμφάνισης 01 ως 09

01. ΒΟΣΝΙΑ & ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗ: Ένας εύθυμος… "μάγος"

Για έκτη συνεχόμενη χρονιά, στις 17 που συμμετέχει, η δημόσια τηλεόραση της χώρας ακολούθησε το ίδιο μοτίβο της εσωτερικής επιλογής, κατ’αρχήν του καλλιτέχνη, αλλά και του τραγουδιού που θα την εκπροσωπήσει στη Γερμανία. Η τρίτη, και καλύτερη, θέση το 2006, οι συνεχείς προκρίσεις στον Τελικό, αλλά και η συμμετοχή μεγάλων ονομάτων της χώρας, δεν τής αφήνουν περιθώριο για άλλους τρόπους επιλογής. Φέτος, τη χώρα ανέλαβε να στηρίξει, ένας σπουδαίος “μάγος” της γιουγκοσλαβικής μουσικής σκηνής και παλιός γνώριμος του Διαγωνισμού: ο Dino Merlin (Edin Dervišhalidović), 48 χρονών σήμερα, αποτελεί τον πιο αναγνωρίσιμο καλλιτέχνη στην περιοχή, έχοντας στο ενεργητικό του πέντε προσωπικά άλμπουμ, πέντε με το συγκρότημα του Merlin, και εφτά “best of” , αλλά και ζωντανών εμφανίσεων. Οι δε συναυλίες του είναι πάντα “sold out”. Όλα αυτά δεν τον πτόησαν καθόλου στο δοκιμάσει την τύχη του στο Διαγωνισμό για τρίτη φορά. Το 1993, εν μέσω εμφυλίου πολέμου, συνθέτει την πρώτη συμμετοχή της χώρας, ενώ το 1999 την ερμηνεύει κιόλας, καταλαμβάνοντας την πολύ τιμητική έβδομη θέση. Το φετινό “Love in rewind” (αγάπη στην επαναφορά) κινείται στους γνώριμους ήχους του Dino: ζωηροί και εύθυμοι με δόσεις παράδοσης πλημμυρισμένοι από αλληγορικούς στίχους γεμάτους νόημα και αισιοδοξία. Αν συνδυαστούν σωστά με τη θεατρικότητα και τη “μαγεία” που εκπέμπει ο Dino επί σκηνής, η Βοσνία & Ερζεγοβίνη πάει “fast forward” για τη δεκάδα… του Τελικού!

Τίτλος: Love in Rewind (αγάπη στην επαναφορά)
Στίχοι & Μουσική: Dino Merlin
Ερμηνεία: Dino Merlin
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=urqhlnWLXxs

02. ΑΥΣΤΡΙΑ: Η διπλή επιστροφή

 

Η αποχή της αυστριακής ραδιοτηλεόρασης από το Διαγωνισμό, τα τελευταία τρία χρόνια, ήταν συνώνυμη της έννοιας του “σνομπισμού”. Στις πικρόχολες ανακοινώσεις-δικαιολογίες κατηγορούσε ευθέως το προηγούμενο σύστημα της βαθμολογίας με 100% τηλεψηφοφορία, ότι ευνοούσε τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Ούτε λόγος βέβαια για τις αδιάφορες ως αστείες συμμετοχές της. Αν και από πρόπερσι το σύστημα της βαθμολογίας έχει αλλάξει σε 50% κοινό και 50% εθνικές επιτροπές , έπρεπε φέτος ο Διαγωνισμός να πάει δίπλα, στη Γερμανία, για να «ρίξει τα μούτρα» της και να δηλώσει επιτέλους συμμετοχή, κάτι που σήμανε και την επιστροφή της Nadine Beiler στα μουσικά πράγματα. Η 21χρονη τυρολεζα από το Ινσμπουργκ έκανε το μεγάλο “μπαμ” το 2006, όταν, ανάμεσα σε 2500 υποψήφιους, αναδείχτηκε νικήτρια του talent-show “Starmania”. Οι σπουδές νομικής την κράτησαν μακριά από το τραγούδι μέχρι το περασμένο φθινόπωρο, όταν δήλωσε συμμετοχή στην αυστριακή επιλογή. Η σύνθεση ανήκει στον Thomas Rabitsch, διάσημο στη χώρα μουσικό και παραγωγό, που από τις συνεργασίες του με τον Falco, καθώς και με χαοτικά και new wave σχήματα, πέρασε στη μουσική για ταινίες και σειρές, αλλά και σε καθαρόαιμες μπαλάντες ερμηνείας, αμερικάνικου τύπου, με λάμψη από γκόσπελ και ολίγον Λας Βέγκας, όπως το “Secret is love” (το μυστικό είναι η αγάπη). Η Nadine την υποστηρίζει άψογα. Άγνωστο Χ, το αν ο κόσμος θα υποστηρίξει την Αυστρία, για να τη στείλει για πρώτη φορά μετά το 2004 στον Τελικό.

Τίτλος: The secret is love (το μυστικό είναι η αγάπη)
Στίχοι: Nadine Beiler
Μουσική: Thomas Rabitsch
Ερμηνεία: Nadine Beiler
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=s88qtWo7byY

03. ΟΛΛΑΝΔΙΑ: "Όλα για το τραγούδι"

Δεν είναι μόνο η παραπάνω φράση που ξεστόμισε αποδεχόμενο την πρόταση της ολλανδικής τηλεόρασης, αλλά και η στάση του τριμελούς αντρικού συγκροτήματος 3Js απέναντι στη μουσική και στο κοινό του. Ο Jan, ο Jaap και ο… Jaap τραγουδούν παρέα από το 1996 και από το 2002 έχοντας ως όνομα το… πρώτο γράμμα των ονομάτων τους. Και ήταν τόσο μεγάλη η απήχηση που είχαν σε όλες τις ηλικίες και τα γούστα, ώστε το πρώτο τους άλμπουμ, το 2007, όλο ηχογραφημένο σε σπίτι, να παραμείνει 87 εβδομάδες στο TOP-100. Το στιλ τους, η ολλανδική ποπ με κάποια ιρλανδέζικα στοιχεία ερμηνευμένη πάντα στα ολλανδικά. Με μια και μοναδική ως τώρα εξαίρεση: τη φετινή τους συμμετοχή! Το “Never alone” (ποτέ μόνος) είναι η μικρογραφία των 3Js: αυθεντική ολλανδική ποπ, όπως τη γνωρίσαμε από γνωστές επιτυχίες στη δεκαετία του ’80 ("you’re in the army now", "susana", "ticket to the tropic"), που αποπνέει δυναμισμό, αποφασιστικότητα και αέρα αισιοδοξίας. Και τη χρειάζονται πολύ την αισιοδοξία, γιατί η Ολλανδία έχει να δει Τελικό από το 2004, κάτι που μπορεί να αλλάξει φέτος.

Τίτλος: Never alone (ποτέ μόνος)
Στίχοι & Μουσική: Jaap Kwakman, Jan Dulles, Jaap de Witte
Ερμηνεία: 3Js
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=KlneiG2bGuE

04. ΒΕΛΓΙΟ: Ολοζώντανοι

 

Όταν το 1980 επιτράπηκε για πρώτη φορά η χρήση ελάχιστων ηχογραφημένων οργάνων στα διαγωνιζόμενα τραγούδια, κανείς δε φανταζόταν ότι 19 χρόνια μετά η ως τότε δεσπόζουσα ορχήστρα θα εξαφανιζόταν εντελώς. Από το 1998 έχει να ακουστεί 100% ζωντανό τραγούδι, κάτι που φέτος θα ανατραπεί από το Βέλγιο. Οι Witloof Bay, με διεθνή βραβεία σε φεστιβάλ a capella και τζαζ, τα κάνουν όλα. Τα έξι μέλη του γκρουπ, που προέρχονται και από τις τρεις ομοσπονδίες της χώρας, τραγουδούν και παίζουν όργανα με το… στόμα. Και το κάνουν τόσο αριστοτεχνικά που φαίνεται απλό. Και ήταν αυτό το στοιχείο που τους έδωσε το εισιτήριο για το Ντίσελντορφ, στον Εθνικό Τελικό που διοργάνωσε για πρώτη φορά από το 2005 η γαλλόφωνη βελγική ραδιοτηλεόραση. Το beat-box “With Love” (με αγάπη) είναι απλό στη σύλληψη και ίσως κάπου γνώριμο στη τζαζ-σουίνγκ μελωδία του, που όμως γίνεται πραγματικά ενδιαφέρoν έως συναρπαστικό από τη φωνητική δεξιοτεχνία του συγκροτήματος. Και είναι αυτό το στοιχείο του εντυπωσιασμού, στο οποίο ποντάρει το φετινό Βέλγιο, προκειμένου να καταφέρει να βρεθεί για τρίτη συνολικά και δεύτερη συνεχόμενη φορά στο Μεγάλο Τελικό.

Τίτλος: With Love (με αγάπη)
Στίχοι & Μουσική: Benoît Giaux / RoxorLoops
Ερμηνεία: Witloof Bay
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=ZD09ThCx4Cw


05. ΣΛΟΒΑΚΙΑ: Πισωγυρίσματα 

Στις αρχές του φθινοπώρου η δημόσια τηλεόραση της Σλοβακίας ανακοινώνει την πρόθεση της να ακολουθήσει την «αδερφή» Τσεχία στην «έξοδο» από το Διαγωνισμό. Όμως στα μέσα Νοέμβρη υποβάλλει αίτηση συμμετοχής. Αρχές Γενάρη το μετανιώνει και ζητά να αποσυρθεί για οικονομικούς λόγους. Κανένα πρόβλημα, πλην όμως, θα’πρεπε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό των μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ για τη συμμετοχή, που της αναλογούσε, καθότι εκπρόθεσμη η αποχώρηση. “Τι είχαμε, τι χάσαμε” σκέφτηκαν οι ιθύνοντες της τηλεόρασης και τελικά η Σλοβακία συμμετέχει και φέτος, για 6^η μόλις φορά στην ιστορία της. Και για μια χώρα που θέλει να «τη βγάλει φτηνά» η λύση της απευθείας ανάθεσης είναι η ιδανικότερη. Οι δίδυμες, 25 μαΐων, Daniela και Veronica είναι οι… TWiiNS (δίδυμες) και είναι κοπέλες με πτυχίο management και δισκογραφικό συμβόλαιο, ήδη από την αποφοίτησή τους. Ακολουθούν εμφανίσεις σε μιούζικαλ σε Πράγα και Μπρατισλάβα και η συμμετοχή στα φωνητικά της Τσεχίας στο Διαγωνισμό του 2008. Πέρσι, τον Ιούλιο, μετακομίζουν στο Λος Άντζελες, για την ηχογράφηση του πρώτου τους διεθνούς άλμπουμ. Το “I’m still alive” (είμαι ακόμα ζωντανή) είναι προϊόν αυτής τους της προσπάθειας. Πρόκειται για ρυθμική αισιόδοξη μπαλάντα που επικεντρώνεται στη δύναμη του ανθρώπου να ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του. Το πρόβλημα στην προσπάθεια για την πρόκριση στο Μεγάλο Τελικό, για πρώτη φορά, δεν είναι η “επίπεδη” χωρίς ιδιαίτερο “ανέβασμα” μελωδία, ούτε η κακή παράδοση της Σλοβακίας στο Διαγωνισμό, αλλά η σέξι σκηνική εμφάνιση των διδύμων, εντελώς ανακόλουθη με το ύφος και το νόημα του τραγουδιού.

Τίτλος: I'm still alive (είμαι ακόμα ζωντανή)
Στίχοι: Bryan Todd, Sandra Nordstrom
Μουσική: Bryan Todd, Sandra Nordstrom, Brano Jancich
Ερμηνεία: TWiiNS
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=bt8QhxICZzA

06. ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Η ευαίσθητη βασίλισσα

Για άλλη μια χρονιά ήρθαν τα πάνω-κάτω στον Εθνικό Τελικό της χώρας. Οι διαμαρτυρίες για το διαβλητό των αποτελεσμάτων ώθησαν την ουκρανική τηλεόραση να προγραμματίσει την εκ νέου διεξαγωγή του, με τη συμμετοχή των τριών πρώτων, πράγμα που δε έγινε ποτέ, αφού δεύτερος και τρίτος αποσύρθηκαν από την επαναληπτική διαδικασία. Έτσι τα σκήπτρα δόθηκαν, "με υπογραφή και βούλα", στη “βασίλισσα των σάουντρακ”, την 26χρονη Mika Newton (Oksana Stefanivna Hrytsay). Η φωνή της ακούγεται παντού: σε ταινίες, σειρές και διαφημίσεις σε Ουκρανία και Ρωσία. Πρόσφατα ξεκίνησε την καριέρα της και ως ηθοποιός. Με ευαισθησίες, αφού τον περασμένο Οκτώβριο βραβεύτηκε με τον τίτλο της "γυναίκας της τρίτης χιλιετίας”. Εδώ και δέκα χρόνια, συμμετέχει ενεργά σε εκδηλώσεις για ανάδοχες οικογένειες, αλλά και σε δημοπρασίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Βετεράνος των φεστιβάλ, μια και “τα’χει πάρει σβάρνα” από την ηλικία των εννιά, ακολουθώντας παράλληλη πορεία με εκείνη της Christina Aguilera, που είναι το ίνδαλμά της, κάτι που πολύ φαίνεται, τόσο στο βίντεο-κλιπ, όσο και στο ύφος του “Angel” (άγγελος): η τυπική “ονειρική” μπαλάντα ερμηνείας, που προσπαθεί να “ταξιδέψει” το κοινό, αλλά κάπου “χάνει λάδια”. H Mika έχει δεσμευτεί για ένα show που θα αφήσει εποχή. Αν τελικά κουβαλήσει το τσίρκο από το βίντεο-κλιπ του τραγουδιού, σίγουρα θα την αφήσει. Το θέμα είναι ότι η Ουκρανία δεν έχει ανάγκη την υπερβολή και μάλιστα σε μια μπαλάντα. Η πρόκριση κάθε φορά στο Μεγάλο Τελικό είναι, εκτός απροόπτου, δεδομένη!

Τίτλος: Angel (άγγελος)
Στίχοι: Maryna Skomorokhova
Μουσική: Ruslan Kvinta
Ερμηνεία: Mika Newton
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=Jtfetx1u8I0

07. ΜΟΛΔΑΒΙΑ: Πυρηνική έκρηξη

Στον Εθνικό Τελικό ήταν δεύτεροι, τόσο στο τηλεοπτικό κοινό, όσο και στην επιτροπή. Στο σύνολο, αλλά και στην καρδιά κάθε φανατικού του Διαγωνισμού, ήταν και είναι πρώτοι. Οι Zdob si Zdub νιώθουν περήφανοι που το ρεκόρ της δικής τους 6^ης θέσης το 2005 στην πρώτη εμφάνιση της Μολδαβίας στο Διαγωνισμό δεν έχει καταρριφθεί. Ωστόσο είναι αποφασισμένοι να είναι οι ίδιοι που φέτος θα το συντρίψουν με βασικό όπλο την ενέργειά τους. Και πώς να μην την έχουν περίσσια, όταν η πρώτη δημόσια εμφάνιση τους έγινε σε συναυλία για τα δεκάχρονα από το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Έκτοτε πήραν “τα πάνω” τους, κυκλοφόρησαν εννιά προσωπικά άλμπουμ, εμφανίστηκαν σε 20 χώρες, άνοιξαν συναυλίες καλλιτεχνών όπως των “Red hot chilly peppers”, “The garbage” και πολλών άλλων. Οι “Zdob si Zdub”, όνομα που προέρχεται από τον ήχο που κάνει το χτύπημα στα τύμπανα, είναι έθνο-ροκάδες. Συνδυάζουν τη σκληράδα της παραδοσιακής μουσικής της Μολδαβίας με άλλα σύγχρονα είδη, όπως hip-hop, drum'n'bass, jungle και punk. Το “So Lucky” (τόσο τυχερός) είναι το τέλειο δείγμα, που αναδεικνύεται από την ευρηματικότητα και την ενέργεια του γκρουπ. Το 2005 έχοντας και τη γιαγιά παρέα κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις του τηλεοπτικού και μόνο κοινού. Φέτος, με περισσότερη φασαρία, λιγότερη μελωδία, με έναν περιφερόμενο άγγελο στο ποδήλατο και με τις εθνικές επιτροπές να καραδοκούν, θα πρέπει να νιώσουν "τόσο τυχεροί" με την πολύ πιθανή πρόκριση στο Μεγάλο Τελικό.

Τίτλος: So Lucky (τόσο τυχερός)
Στίχοι: Andy Schuman, Marc Elsner
Μουσική: Mihai Gincu, Marc Elsner
Ερμηνεία: Zdob si Zdub
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=GXTm9yKP4_4

08. ΣΟΥΗΔΙΑ: Κλασσικά και… εικονογραφημένα

Μπορεί πέρσι οι αυστηρές ως κακές αντιδράσεις των σουηδικών ΜΜΕ, για τον πρωτοφανή αποκλεισμό της “μουσικομάνας” από τον Τελικό, να δημιούργησαν μεγάλη αναστάτωση, φέτος όμως τα πράγματα ήταν μάλλον ήσυχα. Λίγο η ψυχραιμία που επέδειξε η δημόσια τηλεόραση, λίγο το υψηλό και πολλά υποσχόμενο επίπεδο των 32 υποψηφίων τραγουδιών στο λαμπρότερο Εθνικό Τελικό της Ευρώπης, που φέτος γιόρτασε τα δέκα χρόνια του με τη νέα του μορφή των πέντε προκριματικών γύρων και του τελικού διοργανωμένων σε έξι διαφορετικές πόλεις, να βοήθησαν, ώστε το περσινό άτυχο πάθημα να αποτελέσει ένα πρώτης τάξεως μάθημα: το νικητήριο τραγούδι πρέπει να προσεγγίζει τα γούστα κυρίως των ευρωπαίων και λιγότερο των σουηδών, που κατά παράδοση ψηφίζουν περισσότερο τα «ονόματα» και λιγότερο τα τραγούδια. Έτσι, οι έντεκα παραδοσιακές περιφερειακές επιτροπές έδωσαν τη θέση τους σε ισάριθμες διεθνείς (ανάμεσά τους και η ελληνική), που αν και δύσκολα, συμφώνησαν τελικά με το ενάμισι εκατομμύριο των τηλεψήφων και ανέδειξαν νικητή τον λιβανοσουηδό Eric Saade. Αν και μόλις 20, έχει πλούσιο καλλιτεχνικό παρελθόν. Στα δεκαπέντε αφήνει τη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο, για το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαιο. Στα δεκαεφτά, έπειτα από διαγωνισμό, γίνεται μέλος του συγκροτήματος “what’s up!” που γνωρίζει δόξες και τιμές για τη σουηδική εκδοχή του soundtrack της παραγωγής Disney “Camp Rock”. Πέρσι, ξεκινά τη σόλο καριέρα με τη συμμετοχή του στο σουηδικό τελικό. Εντυπωσιάζει, έρχεται τρίτος στο σύνολο, αλλά πρώτος στις καρδιές του κοινού όλης της χώρας, κάτι που εξαργυρώνει με τη φετινή του πρωτιά. To “Popular” (δημοφιλής) αν και αποτελεί, σε γενικές γραμμές, την κλασσική σουηδική συμμετοχή, με μουσική και ρυθμό σε ένταση που όλο και κάτι θυμίζει, πάει ένα βήμα μπροστά αποκτώντας τη μορφή ενός μικρού show που εικονογραφείται από μια εξαιρετική σε σύλληψη και εκτέλεση χορογραφία με εναλλαγές και εκπλήξεις. Σίγουρα ο Eric εύκολα μπορεί να γίνει «δημοφιλής» στον κόσμο. Στις εθνικές επιτροπές;

Τίτλος: Popular (δημοφιλής)
Στίχοι & Μουσική: Fredrik Kempe
Ερμηνεία: Eric Saade
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=iEX0WSq2jh4

09. ΚΥΠΡΟΣ: Με ευαίσθητο δυναμισμό

Η φετινή 29^η συμμετοχή της Κύπρου δημιούργησε το δικό της μοναδικό “θόρυβο”… πέρσι!! Το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής, ξεκίνησε το δικό του talent-show στα τέλη του Φλεβάρη της περασμένης χρονιάς. Σε μια μικρή αγορά, όπως η κυπριακή, το κίνητρο της συμμετοχής στο Διαγωνισμό της επόμενης χρονιάς ως το βραβείο στην κατηγορία του τραγουδιού ήταν το ιδανικότερο. Στον τελικό, που πραγματοποιήθηκε μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη, νικητής αναδείχτηκε ο 20χρονος Χρήστος Μυλόρδος. Με σπουδές πιάνου, κιθάρας και φωνητικής, μετρά ήδη στο ενεργητικό του δύο χρόνια ως επαγγελματίας τραγουδιστής, καθώς και δύο cd single. Η γκρίνια που ακολούθησε της επιλογής του εντάσσεται στο πλαίσιο της ετήσιας μίρλας από τα ίδια πάντα ΜΜΕ. Συνηθισμένα και τα… κυπριακά βουνά και από τέτοιου είδους “χιόνια”. Στα τέλη Γενάρη, και ύστερα από εσωτερικό διαγωνισμό, το ΡΙΚ ανακοινώνει ότι το τραγούδι με το οποίο θα εκπροσωπήσει ο Χρήστος την Κύπρο είναι το “Σαν Άγγελος σ’αγάπησα”. Για πρώτη φορά από το 1999, χρονιά που ίσχυσε η "ελευθερία της γλώσσας" στις συμμετοχές, θα ακουστούν τα ελληνικά και από Κύπρο και από Ελλάδα. Άλλο κοινό, το τοπικό ηχόχρωμα των τραγουδιών, που, στην περίπτωση της Κύπρου, ανήκει στον Ανδρέα Αναστασίου: μπαλάντα που αποπνέει λυρισμό και ευαισθησία, που μυρίζει θάλασσα και αέρα Μεσογείου, με σύγχρονα ροκ στοιχεία που σταδιακά την ενδυναμώνουν και τη δραματοποιούν. Οι στίχοι του βετεράνου στο Διαγωνισμό Μιχάλη Αντωνίου απλά "ζωγραφίζουν". Περισσότερο συναυλιακή και λιγότερο ραδιοφωνική η φετινή Μεγαλόνησος, που σε συνδυασμό με τη ζεστή χροιά του Χρήστου, αποτελούν το πλεονέκτημα, ώστε κόντρα στα ανελέητα στοιχήματα και προγνωστικά και σε έναν πιο αμφίρροπο δεύτερο ημιτελικό, να καταφέρει να παρουσιαστεί για τέταρτη φορά από το 2004 στο Μεγάλο Τελικό.

Τίτλος: Σαν Άγγελος σ'αγάπησα
Στίχοι: Μιχάλης Αντωνίου
Μουσική: Ανδρέας Αναστασίου
Ερμηνεία: Χρήστος Μυλόρδος
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=fmGLd3zqW9Q

ΕUROVISION 2011: 1ος Ημιτελικός, Τρίτη 10 Μαΐου

σειρά εμφάνισης 11 ως 19


11. ΜΑΛΤΑ: "Μια ζωή" την έχουμε...

"... Κι αν δεν τη γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε, τι θα καταντήσουμε", σκέφτηκε ο 27χρονος Glen Vella και διεκδίκησε δυναμικά την εκπροσώπηση της χώρας του, με επιτυχία αυτή φορά. Το τραγούδι είναι το μεγάλο του πάθος του Glen, όπως το αποδεικνύουν τα βραβεία του σε διεθνή φεστιβάλ, αλλά όχι το μοναδικό. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται εθελοντικά πλάι σε άτομα με αναπηρία. Και ήταν αυτή του η ενασχόληση που τον ώθησε να δει τη ζωή από τη θετική της πλευρά, αλλά και να αποδεχτεί χωρίς πολύ σκέψη τη σύνθεση του γνωστού στη χώρα, αλλά και στους φανατικούς του Διαγωνισμού, Paul Giordimaina (Μάλτα 1991). To "One life" (μια ζωή) είναι "ζωηρό" και αισιόδοξο με γκόσπελ στοιχεία που τονίζονται ακόμη πιο πολύ από την γκόσπελ φωνή του Glen. Σαφώς και πρόκειται για την καλύτερη συμμετοχή της χώρας από το 2006 κι έπειτα! Σε ένα τόσο δύσκολο ημιτελικό, αυτό όμως ίσως και να μην είναι αρκετό για την επίτευξη του στόχου: την πέμπτη συμμετοχή της Μάλτας στο Μεγάλο Τελικό.
Τίτλος: One Life (μια ζωή)
Στίχοι: Fleur Balzan
Μουσική: Paul Giordimaina
Ερμηνεία: Glen Vella
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=SYQnPY0znPA


12. ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ: Χωρίς όρια

Φέτος το κρατίδιο του Άγιου Μαρίνου αποφάσισε να επιστρέψει παρέα με τη μαμά Ιταλία στο Διαγωνισμό. Και αν η Ιταλία μετρά 36 συμμετοχές, ο Άγιος Μαρίνος μόνο μία, εκείνη του 2008. Και αν τότε εκπροσωπήθηκε από ένα αμοιγώς τοπικό "σχήμα", φέτος ήταν από νωρίς αποφασισμένο για κάτι πιο μεγάλο, πιο διεθνές. Και τι καλύτερο από τη Senit, ιταλίδα, γεννημένη στη Μπολόνια, με καταγωγή από την Ερυθραία, με δισκογραφία στα ιταλικά και στα αγγλικά, καθώς και με συμμετοχές σε μιούζικαλ στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Ελβετία. Τον Ιούνη του 2009 συμμετείχε ενεργά στη Συναυλία για τα θύματα του σεισμού στην Aquila, ενώ το Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς εμφανίστηκε στο πενθήμερο Φεστιβάλ της Ασμάρα, υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών της Ερυθράιας. Έτσι, για μην ξεχνάμε και τις ρίζες μας. To "Stand By" (στέκομαι πλάι) είναι μια συμπαθέστατη ποπ-ροκ μπαλάντα, ιταλικού τύπου, τραγουδισμένη εξ' ολοκλήρου στα αγγλικά. Σε έναν ημιτελικό, όπου η μόνη σύμμαχος Ιταλία δεν ψηφίζει, η πρόκριση φαντάζει δύσκολη. Στα δύσκολα είναι μαθημένη η Senit, που δηλώνει πεισματάρα και... χωρίς όρια!
Τίτλος: Stand by (στέκομαι πλάι)
Στίχοι & Μουσική: Radiosa Romani
Ερμηνεία: Senit
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=Owh0pnNzh0Y


13. ΚΡΟΑΤΙΑ: Νέα, κλασσική και ποπ

Η τηλεόραση της Κροατίας έχει να "το λεέει" για τις σπουδαίες επιδόσεις της στο Διαγωνισμό, στο διάστημα 1995-2000, με συνεχόμενα πλασαρίσματα στη δεκάδα, αλλά και για την κακοδαιμονία της μετριότητας και των αποκλεισμών που ξεκίνησε ακριβώς δέκα χρόνια πριν. Από το μένος της δε γλύτωσαν ούτε τα μεγάλα ονόματα της κροατικής μουσικής σκηνής. Για το λόγο αυτό, ακολουθώντας τα μηνύματα του καιρού, εμπιστεύτηκε την τύχη της χώρας σε ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο. Η 22χρονη Daria Kinzer, από μητέρα κροάτισα και πατέρα γερμανό, μεγάλωσε στη Βιέννη. Εκεί σπούδασε πιάνο, φωνητική, τραγούδι και, αφού πέρασε απ'ολα τα είδη της της μουσικής, κατέληξε ότι αυτό που την αντιπροσώπεύει περισσότερο είναι η ποπ. Αυτό φαίνεται διέκριναν και οι κροάτες τηλεθεατές που της έδωσαν απλόχερα το "εισιτήριο" για το Ντίσελντορφ. Το θέμα είναι να το δουν και οι ευρωπαίοι τηλεθεατές. Φωνητικά η Daria είναι μια χαρά! Το χορευτικό "Celebrate" (διασκεδάστε) με ηχόχρωμα και ύφος περασμένης δεκαετίας, που "πατάει" πάνω στους δικούς μας "Antique", ίσως όμως να αποδειχτεί "λίγο" στην προσπάθεια για την πρόκριση στον Τελικό. Ίδωμεν!
Τίτλος: Celebrate (διασκεδάστε)
Στίχοι: Boris Đurđević & Marina Mudrinić
Μουσική: Boris Đurđević
Ερμηνεία: Daria Kinzer
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=dtcsw6vLENg


14. ΙΣΛΑΝΔΙΑ: Φίλοι για πάντα!

Όταν δέκα ημέρες πριν την εθνική επιλογή ο μόλις 37 χρονών, συνθέτης και ερμηνευτής του τραγουδιού, Sjonni Brink, χτυπήθηκε θανάσιμα από ανεύρισμα, η σύζυγος και οι φίλοι του έπρεπε να αποφασίσουν για το μέλλον της συμμετοχής του τραγουδιού του. Πείσμωσαν και δημιούργησαν από το πουθενά τη μπάντα με το χαρακτηριστικό όνομα "Sjonni’s Friends" (οι φίλοι του Σιόννι), προκειμένου να στηρίξουν την προσπάθεια του φίλου τους. Και "τα πήγαν" καλύτερα απ'ότι περίμεναν, αφού κατάφεραν να νικήσουν μεγάλα ονόματα της χώρας. Όλοι τους, λίγο ή πολύ, έχουν πάρει τη γιούρο-δόση τους. Κατά το παρελθόν συμμετείχαν σε διάφορα σχήματα που εκπροσώπησαν τη χώρα στο Διαγωνισμό. Οι αισιόδοξοι στίχοι, που ανήκουν στη Thorun Clausen, σύζυγο του αδικοχαμένου, αλλά και ηθοποιό, μουσικό και στιχουργό, περιγράφουν μια πραγματική ιστορία: την επιστροφή της στο σπίτι μετά από ένα αναπάντεχο καρδιακό επεισόδιο. Το "Coming home" (επιστρέφοντας στο σπίτι) είναι το τυπικό ισλανδικό ποπ-φολκ τραγούδι που ακούγεται ευχάριστα, με άριστη ερμηνεία από τους φίλους του Σιόννι. Σίγουρα μπορεί να συγκινήσει τις ηλικίες από τα 40 και άνω. Φτάνει όμως άραγε αυτό για την πολυπόθητη πρόκριση;
Τίτλος: Coming Home (επιστρέφοντας σπίτι)
Στίχοι: Thorun Clausen
Μουσική: Sjonni Brink
Ερμηνεία: Sjonni's Friends
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=foI2HlqsWQk


15. ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Η μαμά είναι σκέτη... ντίβα!!

Η Ουγγαρία, από το 1994 που συμμετέχει, είναι η χώρα που κυριολεκτικά μπαινοβγαίνει στο Διαγωνισμό. Λίγο τα μέτρια αποτελέσματα, λίγο τα οικονομικά, μετρά μόλις εννέα συμμετοχές μαζί με τη φετινή. Μετά την περσινή της αποχή, κανείς δεν πίστευε ότι θα τη βλέπαμε φέτος. Και όμως: χωρίς πολλά-πολλα, σε μία λιτή και απέριτη συνέντευξη τύπου παρουσιάστηκε η φετινή συμμετοχή με τη νέα ντίβα της ποπ μουσικής σκηνής της χώρας: την Kati Wolf. Επτά χρονών δάνεισε τη φωνή της σε ουγγρικό κόμικ, ενώ συνέχισε την ενασχόλισή της με τη μουσική με σπουδές στο πιάνο, στο σολφέζ, αλλά με μαθήματα τζαζ χορού. Το αποκορύφωμα ήταν πέρσι όταν ήταν μια από τους φιναλίστ στο ουγγρικό "X-Factor". Οστόσο, οι δύο της μπόμπιρες είναι πάνω απ'όλα. Στις αρχές του 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ που έγινε αμέσως πλατινένιο. Την απήχησή του εκμεταλλεύτηκαν και οι ιθύνοντες της ουγγρικής τηλεόρασης, ώστε να το απολαύσουμε και στο Ντισελντορφ, αλλά στα αγγλικά με ολίγα ουγγρικά. Ρυθμός γεμάτος συναίσθημα με 90s επιρροές, ενώ κάπου στο βάθος πλανάται και το πνεύμα της Celine Dion, ίνδαλμα της Kati. Και είναι τέτοιο το σουξέ του "What about my dreams" (τι γίνεται με τα όνειρά μου), που και μόνο η ιδέα μιας πιθανής νίκης έχει φρικάρει την τηλεόραση της χώρας. Ας πάρει πρώτα την πρόκριση σ'αυτόν τον φαινομενικά "αδιάτρητο" ημιτελικό και μετά... τα ξαναλέμε!
Τίτλος: What about my dreams (τι γίνεται με τα όνειρά μου)
Στίχοι: Péter Geszti / Johnny K. Palmer
Μουσική: Viktor Rakonczai / Gergő Rácz
Ερμηνεία: Kati Wolf
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=Wy_oB_FYd7s


16. ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!

Αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη σκέψη που έκαναν οι "Homens da Luta" (άνθρωποι του αγώνα), όταν έβλεπαν το τηλεοπτικό κοινό της Πορτογαλίας, σε αντίθεση με τις 20 επιτροπές, να τους δίνει απλόχερα την ψήφο του. Ήταν μόλις το 2006 όταν το 6μελές φωνητικό γκρουπ εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό κωμικό σόου. Σύντομα άρχισε να περιοδεύει σε πόλεις και χωριά της χώρας διαδίδοντας τη μουσική και την αίσθηση του χιούμορ του. Το "A luta é alegria" (ο αγώνας είναι χαρά) μουσικά κινείται στο ύφος των τραγουδιών του γκρουπ, που είναι η λεγόμενη συλλογική παραδοσιακή πορτογαλική μουσική της περιόδου μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974 με ένα όμως πιο παρεμβατικό και εύθυμο στιλ. Οι στίχοι του είναι εμπνευσμένοι από τις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης. Η φετινή Πορτογαλία είναι "επιθεωρησιακή", προσπαθεί να είναι σατυρική και αστεία, αλλά δεν της βγαίνει και αυτό σίγουρα θα φανεί και στα αποτελέσματα. ΥΓ: αν πέρσι η Ελλάδα, λόγω ΔΝΤ, ήταν στο επίκεντρο των δημοσιογραφικών ερωτο-απαντήσεων, φέτος αναμένεται να είναι η Πορτογαλία. Υπομονή παιδιά! Τα μεσάνυχτα της Τρίτης, στον πρώτο ημιτελικό, τα βάσανά σας θα λάβουν οριστικό τέλος!

Τίτλος: A luta é alegria (ο αγώνας είναι χαρά)
Στίχοι: Jel
Μουσική: Vasco Duarte
Ερμηνεία: Homens da Luta
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=gDBjUoty-zE

17. ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ: Πολυσυλλεκτικότητα και αισιοδοξία

Η τρίτη θέση που κατέλαβε η Evelina Sašenko πέρσι στο λιθουανικό τελικό, την έπεισε να δοκιμάσει και φέτος. Και καλά έκανε, γιατί νίκησε εκπληρώνοντας ένα από τα παιδικά της όνειρα. Πολωνικής και ουκρανικής καταγωγής, μόλις στα έξι, συμμετείχε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό παιδικό διαγωνισμό τραγουδιού, όπου και νίκησε έξι συνεχόμενες φορές!! Ακολούθησαν κλασσικές σπουδές στο πιάνο, στο βιολί και στη φωνητική, ώσπου συναντά τη τζαζ μουσική. Έκτοτε ξεκινά ένας νέος κύκλος που περιλάμβανε συναυλίες σε Πολωνία, Γερμανία και Βέλγιο, τραγουδώντας στα λιθουανικά, αγγλικά και γαλλικά. Στα αγγλικά και στα γαλλικά θα τραγουδήσει το σχεδόν βιογραφικό "C'est ma vie" (αυτή είναι η ζωή μου), μια τυπική φεστιβαλική μπαλάντα "παλαιάς κοπής", που αναδεικνύει τις φωνητικές της ικανότητες. Άραγε είναι αρκετό; Η "πολυσυλλεκτική" Evelina, κόντρα στα προγνωστικά, δηλώνει αισιόδοξη για τον τελικό. Και καλά κάνει... έτσι πρέπει!
Τίτλος: C'est ma vie (αυτή είναι η ζωή μου)
Στίχοι: Andrius Kairys
Μουσική: Paulius Zdanavičius
Ερμηνεία: Evelina Sašenko
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=BWsuBnfYQBw


18. ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΑΝ: Κόντρα στα «ήθη και έθιμα»

Οι μόλις τρεις προηγούμενες συμμετοχές της «Γης της Φωτιάς» περιείχαν «φασαρία», διάσημους συντελεστές, «φουσκωμένες» ιστορίες, μπόλικη προώθηση και υπερβολή που έφτανε ακόμη και στην αυτό-ανακήρυξη ως το ακλόνητο φαβορί. Όλα στο βωμό της νίκης, με απώτερο στόχο τη διαφήμιση-προπαγάνδα που η διοργάνωση, την επόμενη χρονιά, ενός τέτοιου γεγονότος μπορεί να προσφέρει. Φέτος τα πράγματα φαίνονται καταρχήν πιο κατασταλαγμένα. Μόλις τον περασμένο Νοέμβρη ξεκίνησε η αναζήτηση του ιδανικότερου για τη χώρα ερμηνευτή. Στον τελικό, στα μέσα Φλεβάρη, ο νικητής δεν ήταν ένας, αλλά δύο: o Eldar Gasimov, 21 χρονών, από μουσική οικογένεια, με σπουδές πιάνου και υποτροφία στη Γερμανία και η κατά εννιά χρόνια μεγαλύτερη του Nigar Jamal, με περγαμηνές στην… οικογένεια, καθότι μητέρα δύο παιδιών και, από το 2005, μόνιμη κάτοικος Λονδίνου. Και το τραγούδι; Αυτό ήταν από πολύ νωρίς έτοιμο από την ομάδα των σουηδών δημιουργών του περσινού δήθεν φαβορί “drip-drop” και κρατήθηκε μυστικό μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο τίτλος “Running scared” (τρέχοντας τρομαγμένος), δεν ταιριάζει καθόλου με το φετινό Αζερμπαϊτζάν: τα βήματα προς τη νίκη είναι αργά, σταθερά, σίγουρα, και κυρίως προσεχτικά χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, ενώ, ο El και η Nikki, παρόλη τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, κάνουν ένα πολύ πετυχημένο “γάμο”, καταφέρνοντας να μεταδώσουν στον τηλεθεατή τον αέρινο αισθησιασμό που η μπαλάντα αποπνέει. Αν όλα πάνε καλά επί σκηνής, η πεντάδα στο Μεγάλο Τελικό θα’ναι μια πολύ απλή υπόθεση.

Τίτλος: Running scared (τρέχοντας τρομαγμένος)
Στίχοι: Stefan Örn, Sandra Bjurman
Μουσική: Stefan Örn, Sandra Bjurman, Iain Farquharson
Ερμηνεία: Ell & Nikki
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=vvZlEAP5Z28


19. ΕΛΛΑΔΑ: Γάμος α λα Ελληνικά

Λίγο-πολύ τα πράγματα είναι γνωστά. Από τις αρχές του περασμένου Νοέμβρη, η ΕΡΤ, ακολουθώντας την ίδια πετυχημένη συνταγή, συνεργάστηκε με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες για την αναζήτηση των υποψηφίων που θα την εκπροσωπούσαν στη Γερμανία, καταλήγοντας στη γνωστή εξάδα με νέους καλλιτέχνες, όλοι “απόφοιτοι” talent-show. Στον "Ελληνικό Τελικό" ακούστηκαν τα πάντα: από ροκ, ντίσκο και ιταλό-ποπ ως ραδιοφωνική μπαλάντα, λαϊκό-ποπ και ζεϊμπέκικο-ραπ. Και είναι τέτοια η αγάπη του Έλληνα για τη "ζεμπεκιά" που δε μπόρεσε να τής αντίσταθεί ούτε η σθεναρή διαφωνία της επιτροπής. Κατά τα άλλα, ο κύπριος Λούκας Γιώρκας, ο νικητής του πρώτου ελληνικού “X-Factor” και ο πολλά γνωστός από τις συνεργασίες του με "ιερά τέρατα" της ελληνικής δισκογραφίας, όπως η Τανια Τσανακλίδου και η Δήμητρα Γαλάνη, Μιχάλης Έξαρχος, ο κατά κόσμον Stereo Mike, επιχειρούν κάτι εντελώς καινούριο: να "παντρέψουν" την ξεχωριστή "βαρύτητα" του ελληνικού ζεϊμπέκικου με την παγκοσμιοποιημένη "βαρύτητα" του ραπ. Και επειδή οι όλοι οι νέου τύπου "γάμοι" προκαλούν πάντα το κοινό αίσθημα, έτσι και στην περίπτωση αυτή οι αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, ήταν πρωτοφάνεις, φτάνοντας σε ακρότητες, ακόμη και σε υστερικές ιαχές, διακυρήξεις, αλλά και αποκυρήξεις. Όπως και να'χει το τραγούδι, και στο ραπ του, "μυρίζει" Ελλάδα. H επιβλητική του εισαγωγή, καθηλώνει το μέσο ανυποψίαστο τηλεθεατή κάνοντας τον να το παρακολουθήσει μέχρι τέλους. Η συνθετική του φόρμα, ιδέα που ανήκει στον "πολύ" Γιάννη Χριστοδουλόπουλο, είναι απλή: ραπ-ζεϊμπέκικο-ραπ-ζεϊμπέκικο-μουσική γέφυρα-ζεϊμπέκικο. Έτσι πρέπει να είναι, ώστε να γίνει εύκολα κατανοητή απο τους ευρωπαίους τηλε-ψηφοφόρους, ενώ η εναλλαγή των ευρηματικών ελληνικών και αγγλικών στίχων της Ελεάνας Βραχάλη, δεν ξενίζει καθόλου... αντίθετα οι μεν επεξηγούν τους δε και το αντίστροφο, ώστε έλληνες και ευρωπαίοι να μένουν απόλυτα ικανοποιημένοι. Μένει να δούμε πως θα λειτουργήσει επί σκηνής, στο σύνολό του, σε ένα μάλιστα ημιτελικό, η δυσκολία του οποίου συνοψίζεται στην παρουσία πολλών πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, αλλά και γενικότερα ανατολικοευρωπαΐκών κρατών, που παραδοσιακά αλληλο-υποστηρίζονται, περιορίζοντας έτσι σημαντικά τις διαθέσιμες θέσεις για το Μεγάλο Τελικό. Πάντως, ένα είναι σίγουρο: όπως και να'χει, η Ευρώπη θα δει το χορό μας "και από την καλή και από την ανάποδη"!!
Τίτλος: Watch my Dance (δες το χορό μου)
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Ερμηνεία: Λούκας Γιώρκας feat. Stereo Mike
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=jtaD4Ayt0kg