ΕUROVISION 2011: 1ος Ημιτελικός, Τρίτη 10 Μαΐου

σειρά εμφάνισης 11 ως 19


11. ΜΑΛΤΑ: "Μια ζωή" την έχουμε...

"... Κι αν δεν τη γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε, τι θα καταντήσουμε", σκέφτηκε ο 27χρονος Glen Vella και διεκδίκησε δυναμικά την εκπροσώπηση της χώρας του, με επιτυχία αυτή φορά. Το τραγούδι είναι το μεγάλο του πάθος του Glen, όπως το αποδεικνύουν τα βραβεία του σε διεθνή φεστιβάλ, αλλά όχι το μοναδικό. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται εθελοντικά πλάι σε άτομα με αναπηρία. Και ήταν αυτή του η ενασχόληση που τον ώθησε να δει τη ζωή από τη θετική της πλευρά, αλλά και να αποδεχτεί χωρίς πολύ σκέψη τη σύνθεση του γνωστού στη χώρα, αλλά και στους φανατικούς του Διαγωνισμού, Paul Giordimaina (Μάλτα 1991). To "One life" (μια ζωή) είναι "ζωηρό" και αισιόδοξο με γκόσπελ στοιχεία που τονίζονται ακόμη πιο πολύ από την γκόσπελ φωνή του Glen. Σαφώς και πρόκειται για την καλύτερη συμμετοχή της χώρας από το 2006 κι έπειτα! Σε ένα τόσο δύσκολο ημιτελικό, αυτό όμως ίσως και να μην είναι αρκετό για την επίτευξη του στόχου: την πέμπτη συμμετοχή της Μάλτας στο Μεγάλο Τελικό.
Τίτλος: One Life (μια ζωή)
Στίχοι: Fleur Balzan
Μουσική: Paul Giordimaina
Ερμηνεία: Glen Vella
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=SYQnPY0znPA


12. ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ: Χωρίς όρια

Φέτος το κρατίδιο του Άγιου Μαρίνου αποφάσισε να επιστρέψει παρέα με τη μαμά Ιταλία στο Διαγωνισμό. Και αν η Ιταλία μετρά 36 συμμετοχές, ο Άγιος Μαρίνος μόνο μία, εκείνη του 2008. Και αν τότε εκπροσωπήθηκε από ένα αμοιγώς τοπικό "σχήμα", φέτος ήταν από νωρίς αποφασισμένο για κάτι πιο μεγάλο, πιο διεθνές. Και τι καλύτερο από τη Senit, ιταλίδα, γεννημένη στη Μπολόνια, με καταγωγή από την Ερυθραία, με δισκογραφία στα ιταλικά και στα αγγλικά, καθώς και με συμμετοχές σε μιούζικαλ στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Ελβετία. Τον Ιούνη του 2009 συμμετείχε ενεργά στη Συναυλία για τα θύματα του σεισμού στην Aquila, ενώ το Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς εμφανίστηκε στο πενθήμερο Φεστιβάλ της Ασμάρα, υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών της Ερυθράιας. Έτσι, για μην ξεχνάμε και τις ρίζες μας. To "Stand By" (στέκομαι πλάι) είναι μια συμπαθέστατη ποπ-ροκ μπαλάντα, ιταλικού τύπου, τραγουδισμένη εξ' ολοκλήρου στα αγγλικά. Σε έναν ημιτελικό, όπου η μόνη σύμμαχος Ιταλία δεν ψηφίζει, η πρόκριση φαντάζει δύσκολη. Στα δύσκολα είναι μαθημένη η Senit, που δηλώνει πεισματάρα και... χωρίς όρια!
Τίτλος: Stand by (στέκομαι πλάι)
Στίχοι & Μουσική: Radiosa Romani
Ερμηνεία: Senit
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=Owh0pnNzh0Y


13. ΚΡΟΑΤΙΑ: Νέα, κλασσική και ποπ

Η τηλεόραση της Κροατίας έχει να "το λεέει" για τις σπουδαίες επιδόσεις της στο Διαγωνισμό, στο διάστημα 1995-2000, με συνεχόμενα πλασαρίσματα στη δεκάδα, αλλά και για την κακοδαιμονία της μετριότητας και των αποκλεισμών που ξεκίνησε ακριβώς δέκα χρόνια πριν. Από το μένος της δε γλύτωσαν ούτε τα μεγάλα ονόματα της κροατικής μουσικής σκηνής. Για το λόγο αυτό, ακολουθώντας τα μηνύματα του καιρού, εμπιστεύτηκε την τύχη της χώρας σε ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο. Η 22χρονη Daria Kinzer, από μητέρα κροάτισα και πατέρα γερμανό, μεγάλωσε στη Βιέννη. Εκεί σπούδασε πιάνο, φωνητική, τραγούδι και, αφού πέρασε απ'ολα τα είδη της της μουσικής, κατέληξε ότι αυτό που την αντιπροσώπεύει περισσότερο είναι η ποπ. Αυτό φαίνεται διέκριναν και οι κροάτες τηλεθεατές που της έδωσαν απλόχερα το "εισιτήριο" για το Ντίσελντορφ. Το θέμα είναι να το δουν και οι ευρωπαίοι τηλεθεατές. Φωνητικά η Daria είναι μια χαρά! Το χορευτικό "Celebrate" (διασκεδάστε) με ηχόχρωμα και ύφος περασμένης δεκαετίας, που "πατάει" πάνω στους δικούς μας "Antique", ίσως όμως να αποδειχτεί "λίγο" στην προσπάθεια για την πρόκριση στον Τελικό. Ίδωμεν!
Τίτλος: Celebrate (διασκεδάστε)
Στίχοι: Boris Đurđević & Marina Mudrinić
Μουσική: Boris Đurđević
Ερμηνεία: Daria Kinzer
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=dtcsw6vLENg


14. ΙΣΛΑΝΔΙΑ: Φίλοι για πάντα!

Όταν δέκα ημέρες πριν την εθνική επιλογή ο μόλις 37 χρονών, συνθέτης και ερμηνευτής του τραγουδιού, Sjonni Brink, χτυπήθηκε θανάσιμα από ανεύρισμα, η σύζυγος και οι φίλοι του έπρεπε να αποφασίσουν για το μέλλον της συμμετοχής του τραγουδιού του. Πείσμωσαν και δημιούργησαν από το πουθενά τη μπάντα με το χαρακτηριστικό όνομα "Sjonni’s Friends" (οι φίλοι του Σιόννι), προκειμένου να στηρίξουν την προσπάθεια του φίλου τους. Και "τα πήγαν" καλύτερα απ'ότι περίμεναν, αφού κατάφεραν να νικήσουν μεγάλα ονόματα της χώρας. Όλοι τους, λίγο ή πολύ, έχουν πάρει τη γιούρο-δόση τους. Κατά το παρελθόν συμμετείχαν σε διάφορα σχήματα που εκπροσώπησαν τη χώρα στο Διαγωνισμό. Οι αισιόδοξοι στίχοι, που ανήκουν στη Thorun Clausen, σύζυγο του αδικοχαμένου, αλλά και ηθοποιό, μουσικό και στιχουργό, περιγράφουν μια πραγματική ιστορία: την επιστροφή της στο σπίτι μετά από ένα αναπάντεχο καρδιακό επεισόδιο. Το "Coming home" (επιστρέφοντας στο σπίτι) είναι το τυπικό ισλανδικό ποπ-φολκ τραγούδι που ακούγεται ευχάριστα, με άριστη ερμηνεία από τους φίλους του Σιόννι. Σίγουρα μπορεί να συγκινήσει τις ηλικίες από τα 40 και άνω. Φτάνει όμως άραγε αυτό για την πολυπόθητη πρόκριση;
Τίτλος: Coming Home (επιστρέφοντας σπίτι)
Στίχοι: Thorun Clausen
Μουσική: Sjonni Brink
Ερμηνεία: Sjonni's Friends
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=foI2HlqsWQk


15. ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Η μαμά είναι σκέτη... ντίβα!!

Η Ουγγαρία, από το 1994 που συμμετέχει, είναι η χώρα που κυριολεκτικά μπαινοβγαίνει στο Διαγωνισμό. Λίγο τα μέτρια αποτελέσματα, λίγο τα οικονομικά, μετρά μόλις εννέα συμμετοχές μαζί με τη φετινή. Μετά την περσινή της αποχή, κανείς δεν πίστευε ότι θα τη βλέπαμε φέτος. Και όμως: χωρίς πολλά-πολλα, σε μία λιτή και απέριτη συνέντευξη τύπου παρουσιάστηκε η φετινή συμμετοχή με τη νέα ντίβα της ποπ μουσικής σκηνής της χώρας: την Kati Wolf. Επτά χρονών δάνεισε τη φωνή της σε ουγγρικό κόμικ, ενώ συνέχισε την ενασχόλισή της με τη μουσική με σπουδές στο πιάνο, στο σολφέζ, αλλά με μαθήματα τζαζ χορού. Το αποκορύφωμα ήταν πέρσι όταν ήταν μια από τους φιναλίστ στο ουγγρικό "X-Factor". Οστόσο, οι δύο της μπόμπιρες είναι πάνω απ'όλα. Στις αρχές του 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ που έγινε αμέσως πλατινένιο. Την απήχησή του εκμεταλλεύτηκαν και οι ιθύνοντες της ουγγρικής τηλεόρασης, ώστε να το απολαύσουμε και στο Ντισελντορφ, αλλά στα αγγλικά με ολίγα ουγγρικά. Ρυθμός γεμάτος συναίσθημα με 90s επιρροές, ενώ κάπου στο βάθος πλανάται και το πνεύμα της Celine Dion, ίνδαλμα της Kati. Και είναι τέτοιο το σουξέ του "What about my dreams" (τι γίνεται με τα όνειρά μου), που και μόνο η ιδέα μιας πιθανής νίκης έχει φρικάρει την τηλεόραση της χώρας. Ας πάρει πρώτα την πρόκριση σ'αυτόν τον φαινομενικά "αδιάτρητο" ημιτελικό και μετά... τα ξαναλέμε!
Τίτλος: What about my dreams (τι γίνεται με τα όνειρά μου)
Στίχοι: Péter Geszti / Johnny K. Palmer
Μουσική: Viktor Rakonczai / Gergő Rácz
Ερμηνεία: Kati Wolf
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=Wy_oB_FYd7s


16. ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!

Αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη σκέψη που έκαναν οι "Homens da Luta" (άνθρωποι του αγώνα), όταν έβλεπαν το τηλεοπτικό κοινό της Πορτογαλίας, σε αντίθεση με τις 20 επιτροπές, να τους δίνει απλόχερα την ψήφο του. Ήταν μόλις το 2006 όταν το 6μελές φωνητικό γκρουπ εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό κωμικό σόου. Σύντομα άρχισε να περιοδεύει σε πόλεις και χωριά της χώρας διαδίδοντας τη μουσική και την αίσθηση του χιούμορ του. Το "A luta é alegria" (ο αγώνας είναι χαρά) μουσικά κινείται στο ύφος των τραγουδιών του γκρουπ, που είναι η λεγόμενη συλλογική παραδοσιακή πορτογαλική μουσική της περιόδου μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974 με ένα όμως πιο παρεμβατικό και εύθυμο στιλ. Οι στίχοι του είναι εμπνευσμένοι από τις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης. Η φετινή Πορτογαλία είναι "επιθεωρησιακή", προσπαθεί να είναι σατυρική και αστεία, αλλά δεν της βγαίνει και αυτό σίγουρα θα φανεί και στα αποτελέσματα. ΥΓ: αν πέρσι η Ελλάδα, λόγω ΔΝΤ, ήταν στο επίκεντρο των δημοσιογραφικών ερωτο-απαντήσεων, φέτος αναμένεται να είναι η Πορτογαλία. Υπομονή παιδιά! Τα μεσάνυχτα της Τρίτης, στον πρώτο ημιτελικό, τα βάσανά σας θα λάβουν οριστικό τέλος!

Τίτλος: A luta é alegria (ο αγώνας είναι χαρά)
Στίχοι: Jel
Μουσική: Vasco Duarte
Ερμηνεία: Homens da Luta
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=gDBjUoty-zE

17. ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ: Πολυσυλλεκτικότητα και αισιοδοξία

Η τρίτη θέση που κατέλαβε η Evelina Sašenko πέρσι στο λιθουανικό τελικό, την έπεισε να δοκιμάσει και φέτος. Και καλά έκανε, γιατί νίκησε εκπληρώνοντας ένα από τα παιδικά της όνειρα. Πολωνικής και ουκρανικής καταγωγής, μόλις στα έξι, συμμετείχε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό παιδικό διαγωνισμό τραγουδιού, όπου και νίκησε έξι συνεχόμενες φορές!! Ακολούθησαν κλασσικές σπουδές στο πιάνο, στο βιολί και στη φωνητική, ώσπου συναντά τη τζαζ μουσική. Έκτοτε ξεκινά ένας νέος κύκλος που περιλάμβανε συναυλίες σε Πολωνία, Γερμανία και Βέλγιο, τραγουδώντας στα λιθουανικά, αγγλικά και γαλλικά. Στα αγγλικά και στα γαλλικά θα τραγουδήσει το σχεδόν βιογραφικό "C'est ma vie" (αυτή είναι η ζωή μου), μια τυπική φεστιβαλική μπαλάντα "παλαιάς κοπής", που αναδεικνύει τις φωνητικές της ικανότητες. Άραγε είναι αρκετό; Η "πολυσυλλεκτική" Evelina, κόντρα στα προγνωστικά, δηλώνει αισιόδοξη για τον τελικό. Και καλά κάνει... έτσι πρέπει!
Τίτλος: C'est ma vie (αυτή είναι η ζωή μου)
Στίχοι: Andrius Kairys
Μουσική: Paulius Zdanavičius
Ερμηνεία: Evelina Sašenko
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=BWsuBnfYQBw


18. ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΑΝ: Κόντρα στα «ήθη και έθιμα»

Οι μόλις τρεις προηγούμενες συμμετοχές της «Γης της Φωτιάς» περιείχαν «φασαρία», διάσημους συντελεστές, «φουσκωμένες» ιστορίες, μπόλικη προώθηση και υπερβολή που έφτανε ακόμη και στην αυτό-ανακήρυξη ως το ακλόνητο φαβορί. Όλα στο βωμό της νίκης, με απώτερο στόχο τη διαφήμιση-προπαγάνδα που η διοργάνωση, την επόμενη χρονιά, ενός τέτοιου γεγονότος μπορεί να προσφέρει. Φέτος τα πράγματα φαίνονται καταρχήν πιο κατασταλαγμένα. Μόλις τον περασμένο Νοέμβρη ξεκίνησε η αναζήτηση του ιδανικότερου για τη χώρα ερμηνευτή. Στον τελικό, στα μέσα Φλεβάρη, ο νικητής δεν ήταν ένας, αλλά δύο: o Eldar Gasimov, 21 χρονών, από μουσική οικογένεια, με σπουδές πιάνου και υποτροφία στη Γερμανία και η κατά εννιά χρόνια μεγαλύτερη του Nigar Jamal, με περγαμηνές στην… οικογένεια, καθότι μητέρα δύο παιδιών και, από το 2005, μόνιμη κάτοικος Λονδίνου. Και το τραγούδι; Αυτό ήταν από πολύ νωρίς έτοιμο από την ομάδα των σουηδών δημιουργών του περσινού δήθεν φαβορί “drip-drop” και κρατήθηκε μυστικό μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο τίτλος “Running scared” (τρέχοντας τρομαγμένος), δεν ταιριάζει καθόλου με το φετινό Αζερμπαϊτζάν: τα βήματα προς τη νίκη είναι αργά, σταθερά, σίγουρα, και κυρίως προσεχτικά χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, ενώ, ο El και η Nikki, παρόλη τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, κάνουν ένα πολύ πετυχημένο “γάμο”, καταφέρνοντας να μεταδώσουν στον τηλεθεατή τον αέρινο αισθησιασμό που η μπαλάντα αποπνέει. Αν όλα πάνε καλά επί σκηνής, η πεντάδα στο Μεγάλο Τελικό θα’ναι μια πολύ απλή υπόθεση.

Τίτλος: Running scared (τρέχοντας τρομαγμένος)
Στίχοι: Stefan Örn, Sandra Bjurman
Μουσική: Stefan Örn, Sandra Bjurman, Iain Farquharson
Ερμηνεία: Ell & Nikki
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=vvZlEAP5Z28


19. ΕΛΛΑΔΑ: Γάμος α λα Ελληνικά

Λίγο-πολύ τα πράγματα είναι γνωστά. Από τις αρχές του περασμένου Νοέμβρη, η ΕΡΤ, ακολουθώντας την ίδια πετυχημένη συνταγή, συνεργάστηκε με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες για την αναζήτηση των υποψηφίων που θα την εκπροσωπούσαν στη Γερμανία, καταλήγοντας στη γνωστή εξάδα με νέους καλλιτέχνες, όλοι “απόφοιτοι” talent-show. Στον "Ελληνικό Τελικό" ακούστηκαν τα πάντα: από ροκ, ντίσκο και ιταλό-ποπ ως ραδιοφωνική μπαλάντα, λαϊκό-ποπ και ζεϊμπέκικο-ραπ. Και είναι τέτοια η αγάπη του Έλληνα για τη "ζεμπεκιά" που δε μπόρεσε να τής αντίσταθεί ούτε η σθεναρή διαφωνία της επιτροπής. Κατά τα άλλα, ο κύπριος Λούκας Γιώρκας, ο νικητής του πρώτου ελληνικού “X-Factor” και ο πολλά γνωστός από τις συνεργασίες του με "ιερά τέρατα" της ελληνικής δισκογραφίας, όπως η Τανια Τσανακλίδου και η Δήμητρα Γαλάνη, Μιχάλης Έξαρχος, ο κατά κόσμον Stereo Mike, επιχειρούν κάτι εντελώς καινούριο: να "παντρέψουν" την ξεχωριστή "βαρύτητα" του ελληνικού ζεϊμπέκικου με την παγκοσμιοποιημένη "βαρύτητα" του ραπ. Και επειδή οι όλοι οι νέου τύπου "γάμοι" προκαλούν πάντα το κοινό αίσθημα, έτσι και στην περίπτωση αυτή οι αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, ήταν πρωτοφάνεις, φτάνοντας σε ακρότητες, ακόμη και σε υστερικές ιαχές, διακυρήξεις, αλλά και αποκυρήξεις. Όπως και να'χει το τραγούδι, και στο ραπ του, "μυρίζει" Ελλάδα. H επιβλητική του εισαγωγή, καθηλώνει το μέσο ανυποψίαστο τηλεθεατή κάνοντας τον να το παρακολουθήσει μέχρι τέλους. Η συνθετική του φόρμα, ιδέα που ανήκει στον "πολύ" Γιάννη Χριστοδουλόπουλο, είναι απλή: ραπ-ζεϊμπέκικο-ραπ-ζεϊμπέκικο-μουσική γέφυρα-ζεϊμπέκικο. Έτσι πρέπει να είναι, ώστε να γίνει εύκολα κατανοητή απο τους ευρωπαίους τηλε-ψηφοφόρους, ενώ η εναλλαγή των ευρηματικών ελληνικών και αγγλικών στίχων της Ελεάνας Βραχάλη, δεν ξενίζει καθόλου... αντίθετα οι μεν επεξηγούν τους δε και το αντίστροφο, ώστε έλληνες και ευρωπαίοι να μένουν απόλυτα ικανοποιημένοι. Μένει να δούμε πως θα λειτουργήσει επί σκηνής, στο σύνολό του, σε ένα μάλιστα ημιτελικό, η δυσκολία του οποίου συνοψίζεται στην παρουσία πολλών πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, αλλά και γενικότερα ανατολικοευρωπαΐκών κρατών, που παραδοσιακά αλληλο-υποστηρίζονται, περιορίζοντας έτσι σημαντικά τις διαθέσιμες θέσεις για το Μεγάλο Τελικό. Πάντως, ένα είναι σίγουρο: όπως και να'χει, η Ευρώπη θα δει το χορό μας "και από την καλή και από την ανάποδη"!!
Τίτλος: Watch my Dance (δες το χορό μου)
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Ερμηνεία: Λούκας Γιώρκας feat. Stereo Mike
Επίσημο Βίντεο-Κλιπ: http://www.youtube.com/watch?v=jtaD4Ayt0kg